شهریور/۱
آواز ماه...
ازآن جایی که چشم نطقمان درآمده است.!
لیک به نگارش اشعار شاعر مورد علاقمان اکتفا می کنیم(نیز دیگر شعرا...!)
آواز ماه
می گذرد آن بت ناز آفرین
در دل عشّاق نیاز آفرین
زیر بغل تنگ فشرده کتاب
عمر مرا جلوه دهد در شتاب
زلف رها کرده به رخ ناز را
سایه زده نرگس غمّاز را
خرمن مو ریخته بر شانه ها
کرده پریشان دل دیوانه ها
فربه و پرورده تن,اما چنان
که ش به تناسب نرسیده زیان
بر تنش آن نرم کتان سفید
جامه ی مهتاب بر اندام بید
پیرهنش تنگ فشرده به تن
لطفِ تنش برده دل از پیرهن
تافته بر چهره ی وی آفتاب
گونه ی مس یافته آن سیم ناب
سینه ی چون آینه تابان او
تافته از چاک گریبان او
نرم برون آمده از آستین
بازو یا مرمروعاج است این
گردن سیمینش چون شیرِ پاک
زیر گلو آینه ی تابناک
لعلش چون شهدوشکر دلپذیر
چشمش آهو روش و شیر گیر
ساقش افسون گرو آشوب ساز
بر سر آن دامان در رقص و ناز
گونه اش از تاب گل انداخته
رخ چو دل سوختگان ساخته
طرفه غزالی ست همه لطف و ناز
از غزل سایه بود بی نیاز
شعر مرا از رخ او آبروست
شعر مجسم قد و بالای اوست
دختر دانش طلبِ مکتبی
وین همه رعنایی وشیرین لبی!
شب شده و شیفته ای بی قرار
رفته پی دل به سر کوی یار
سایه صفت در بُن دیوار او
مانده در اندیشه ی دیدار او
وان بت عاشق کُشِ عابد فریب
فارغ ازین منتظرِ ناشکیب
آمده بنشسته لب پنجره
فتنه به پا کرده ازین منظره
در رخ مه یافته دلخواه را
سر داده نغمه ی "ای ماه" را
زهره بدان نغمه شده پای کوب
آمده در رقص دل سنگ و چوب
باد پریشان دل و سودا زده
چنگ درآن زلف دل آرا زده
بویی دزدیده ازآن گیسوان
تا برِ گلها ببرد ارمغان
ماه براو خیره و دلباخته
پیش جمالش سپر انداخته
واله ی آن دلبر ترسا شده
عشق دراو طاقت فرسا شده
طرفه پلی ساخته از خشت و سیم
تا بَرد این نغمه به گوشش نسیم
ماه براو خیره شده او به ماه
آه چه غوغاست درین دو نگاه
چشمش بیماروش و نیم خواب
سایه ی مژگان زده برآفتاب
لب به هم آورده و خامُش شده
نغمه و آواز فرامش شده
خوش به هم آویخته ناز و نیاز
رفته در اندیشه ی دور و دراز
رنگ ز روی مه گردون پرید
گشت پریشان و هراسان دوید
دید که از اشک رخش تر شده
لاله ی رویش ورقِ زر شده
حوله فرستاده به دست صبا
گفت رخش پاک کن ای مرحبا
یار من و جان جهان است این
چشم و چراغ دل و جان است این
خیز و زنازک بدنش ناز کش
تا نخورد غصه دلِ نازکش
آه ازین ماه بدارید دست
دخترعاشق کُش عاشق شدست!
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
پ.ن1:کُشته ی این حسن اختتام اشعار "استاد ابتهاج" هستم...!!
پ.ن2: این شعر درخواستی نبود!
اما درپی اشارت یک دوستِ جان دیدیم خالی از لطف نیست نگاشتنش!!!
-----------------
نوشته شده در تاریخ:۲۶/شهریورماه/۱۳۸۸
زهرخند
بیا نگارا بیا بیا در آغوش من
بزن زمی آتشم ببر دل وهوش من
ز زلف وا کن گره که مست و آشفته به
بریزاین مشک را بریز بر دوش من
ازین کمند بلند به گردن من ببند
بکش به هر سو مرا چو شیر سر در کمند
به ناز بر من بتاز, به غمزه کارم بساز
به ناله ی من برقص به گریه ی من بخند
بخند و گیسو ز ناز بریز بر شانه ها
سبک به هر سو بپر, بپر چو پروانه ها
به عشوه دامان خویش برون کش از دست من
مرا به دنبال خویش دوان چو دیوانه ها
ز عشوه ها تازه کن به سر جنون مرا
به ناله افکن دل چو ارغنون مرا
چو لب نهم بر لبت لبم به دندان بگیر
لبم به دندان بگیر بنوش خون مرا
گهی به قهرم بسوز چو شمع آتش پرست
گهی در آغوش من بپیچ چون مار مست
به بوسه ای زهرناک ازان لبم کن هلاک
سرم سیاهی گرفت بمان که رفتم ز دست
بیا و بنشین بیا گل خرامان من
سر گران از شراب بنه به دامان من
دمی در آغوش من بخواب شیرین بخواب
پرید هوش از سرم مپرس سامان من
بریز پر کن بریز زباده جام مرا
برآر امشب برآر,به ننگ نام مرا
سپیده بر می دمد به ناله های خروس
شب سبک سایه رفت نداده کام مرا...
ببوس آری ببوس لب مرا نوش کن
مرا بدین چشم و لب خراب و مدهوش کن
توهم چو بردی ز دست مرا بدین چشم مست
برو ز نزدیک من مرا فراموش کن...
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
پ.ن۱:به نظر من این یکی از شاهکارهای"استاد هوشنگ ابتهاج" است!
پ.ن2:بابت رنگ فونت لازم دونستم توضیح بدم عمدن این رنگ رو انتخاب کردم برای تاکید بیشتر روی مصراع آخر! و همینطور مناسبت با مضمون... تازه کلی لطف کردم فونتو بزرگتر کردم!:دی
(اگه اذیتتون کرد سلکت کنید و بعد بخونید! چون من خودم کورم درک می کنم کاملن!!! :دی )
------------------
نوشته شده در تاریخ:۲۴/شهریورماه/۱۳۸۸
نبش قبر...
لب هاش بوی سیگار می دادن...
بوی عطرش شیرین تر می کرد این تلخی رو...
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
دنبال چی می گردی؟!
بهتره دیگه نبش قبر نکنم خاطرات رو...
همون قهوه ی تلخ خوردن و بیداری های پشت سرش و فکر کردن به سیگار واسه ما بسه
میذارم قصه ها مدفون بشن,قصه بمونن...
بذار همونجوری بشناسن...!
------------------
نوشته شده در تاریخ:۲۳/شهریورماه/۱۳۸۸
توتیا
مهی که مزد وفای مرا جفا دانست
دلم هرآنچه جفا دید ازو وفا دانست
روان شو از دل خونینم ای سرشک نهان
چرا که آن گل خندان چنین روا دانست
صفای خاطر آیینه دار ما را باش
که هرچه دید غبار غمش صفا دانست
گرم وصال نبخشند خوشدلم به خیال
که دل به درد تو خو کرد و این دوا دانست
تو غنچه بودی و بلبل خموش غیرت عشق
به حیرتم که صبا قصه از کجا دانست
زچشم سایه خدا را قدم دریغ مدار
که خاک را ه تو را عین توتیا دانست
"هوشنگ ابتهاج"
-------------------
نوشته شده در تاریخ:۲۲/شهریورماه/۱۳۸۸
میوه ی زندگی؟؟؟!!
امروز داشتم از پشت پنجره نگاش می کردم...
خیلی وقته که داره تو کوچه بازی می کنه
مادرش,
گذاشت و رفت...
-------------------------
پ.ن١:یه بچه ی سه ساله...یکی چهار ساله...
یکی دیگه سی ساله که پدرومادرش جداشدن...
حالم بده...
پ.ن٢:راستی دختره, یه دختره چهار ساله...
------------------
نوشته شده در تاریخ:۲۱/شهریورماه/۱۳۸۸
رویا...
این روزها که می گذرد,دلگیرم این روزها...
این شب ها,دعایت می کنم این شب ها...
این لحظه ها...
این روزها
این شب ها...
نکند تو رویا شوی برای شب های فردایم!؟...
------------------
نوشته شده در تاریخ:۲۰/شهریورماه/۱۳۸۸
بازهم بلاگ اسکای...و سلام!
-------------------
نوشته شده در تاریخ: ۱۷/شهریورماه/۱۳۸۸
